Je had je zo voorgenomen het anders te doen. Liefdevol moeder zijn, geduldig blijven, veiligheid bieden — alles wat jij zelf zo hebt gemist. Maar soms word je zó geraakt door iets kleins. Je kind roept iets, weigert mee te werken, of huilt aan één stuk door… en je ontploft. Of je trekt je juist terug. Alsof je er even niet meer bent. Achteraf voel je je schuldig. Je piekert: Waarom reageer ik zo heftig? Wat is er mis met mij? Je wilt niets liever dan een warme moeder zijn, maar vanbinnen voel je je vaak gespannen, uitgeput of gewoon… leeg. Je lijf staat altijd ‘aan’. En ergens, diep vanbinnen, draag je een schaamte mee die je nauwelijks onder woorden kunt brengen — de angst dat het toch aan jou ligt, dat jij niet goed genoeg bent.

Stel je voor dat je niet meer voortdurend op scherp staat. Dat je op een ochtend naast je kind zit aan tafel, en écht aanwezig bent — zonder die knoop in je buik. Dat je lichaam zachter voelt, je adem dieper gaat, en je niet steeds hoeft te vechten tegen jezelf. Je voelt wanneer je spanning opbouwt, en weet wat je nodig hebt. Je kunt je kind geruststellen zonder jezelf te verliezen. Je hebt weer contact met je eigen grenzen, met je warmte, met je kracht. De zwaarte van vroeger bepaalt niet langer je dagelijks leven. En het allermooiste? Omdat jij heelt, hoeft jouw kind geen littekens te dragen van iets wat nooit van hem was. Jij stopt het patroon en je geeft iets nieuws door, onvoorwaardelijke liefde.

Als je blijft staan waar je nu staat, gebeurt er misschien weinig aan de buitenkant. Je redt het wel — op wilskracht, met af en toe een goede dag, een podcast die iets raakt, een tip die even helpt. Maar diep vanbinnen blijf je moe van het vechten of juist van het wegdrukken van die dingen die je niet aan wilt kijken. Je blijft twijfelen aan jezelf, verstrikt in schuldgevoel, met een lichaam dat signalen blijft geven. En jouw kind voelt dat. Niet omdat jij faalt, maar omdat oude pijn zich niet zomaar laat negeren. Patronen herhalen zich, niet omdat je dat wilt, maar omdat je ze nog niet hebt kunnen helen. Juist daarom is het zo krachtig om hulp te vragen. Want het hoeft niet zo zwaar te blijven.

Ik werk met moeders zoals jij, omdat ik weet hoe diep oude wonden kunnen doorwerken in het dagelijks leven. Mijn kracht zit in de unieke combinatie van lichaamsgerichte massagetherapie, orthomoleculaire kennis en jarenlange ervaring met hechting en natuurlijk ouderschap. In een veilige setting onderzoeken we samen waar jouw spanning zich in je lichaam vastzet, welke emoties daaronder schuilgaan en wat je lichaam eigenlijk nodig heeft om te ontspannen en te helen.